"The thirtieth part of the Qur’an, known as Aryana, numbered 991, which is part of the thirty-part Qur’an and is kept in the library of the Astan Quds Razavi, is one of the last exquisite multi-volume Qur’ans of Iran that showcases the highest features of Iranian Qur'anic artistry.

Although there is no information regarding the scribe, endower, date, or place of writing of this manuscript, its visual characteristics indicate adherence to a cohesive style that can be attributed to one of the active centers of Qur’anic calligraphy in Iran during the 9th and 10th centuries AH (Islamic calendar).Dating this manuscript based on the similarities in script and illumination with the Qur’an of Abdullah Tabaikh and Qur’an number 206 associates it with a timeframe from 834 to 975 AH. This part measures 21 × 29.5 centimeters, consists of 19 leaves, and features eleven lines per page written in the styles of Muhaqqaq, Thuluth, and Naskh."

جزء سی‌ام از قرآن آرایانا با شماره 991، که بخشی از قرآن سی‌پاره و در کتابخانه آستان قدس رضوی نگهداری می‌شود، یکی از آخرین قرآن‌های نفیس چندجلدی ایران است که برترین ویژگی‌های هنر قرآن‌آرایی ایرانی را به نمایش می‌گذارد. اگرچه اطلاعاتی درباره کاتب، واقف، تاریخ و محل کتابت این نسخه وجود ندارد، ویژگی‌های بصری آن نشان از پیروی از سبکی منسجم دارد که می‌تواند به یکی از مراکز فعال قرآن‌نگاری ایران در سده‌های نهم و دهم هجری قمری نسبت داده شود. تاریخ‌گذاری این نسخه بر اساس شباهت‌های خط و تذهیب با قرآن عبدالله طباخ و قرآن شماره 206، آن را به بازه زمانی 834 تا 975 قمری مربوط می‌سازد. این جزء به ابعاد 21 × 5/29 سانتی‌متر و دارای 19 برگ است و در هر صفحه یازده سطر به خطوط محقق، ثلث و نسخ نوشته شده است.