انتخاب مختصری از گنجینه غنی و ارزشمند از آثار ادبی مکتوب فارسی که بتواند اندکی حکایت از نبوغ، ابتکار، هنر، استعداد، شور و شوق و اندیشه های درخشان ادیبان پارسی در زمان نفوذ فکری ادبیات فارسی داشته باشد، نیست. کار آسانی است، زیرا تمام آثار ادبی باقی مانده از ارادتمندان به این زبان که از خطر نابودی نجات یافته اند، دنیایی از شگفتی و لطف است. همه اینها به قدری جالب و شایسته است که گردش در اشاره ای از مجموعه، مشتاقان را از مشاهده سایر قسمت های آن رها نمی کند. در اواسط قرن ششم که زبان دری زبان ملی ملت ایران شد، شاعران پارسی‌گوی ده‌ها اثر شعری خلق کردند و قدرت زبان فارسی را در انعکاس نیازهای مادی و اخلاقی مردم پارسی‌زبان جاودانه ساختند. این زبان به تدریج از مرزهای ایران فراتر رفت و رسماً به عنوان زبان دوم جهان اسلام شناخته شد.