در مقدمه این کتاب به قلم علی اصغر صدیقی آمده است : کودکان ما ضحاک را نمی شناسند ، از دیو سفید و سیمرغ چیزی نمی دانند ، با گردآفرید و رودابه بیگانه اند ، اما سیندرلا را می شناسند و با دردها و رنج هایش آشنایند ، سفید برفی را بارها دیده و یا از زبان دوستان خود شنیده اند . هرکول ، سند باد بحری ، گالیور ، رابین هود ، علی بابا ، چراغ جادو و شرک برایشان نام آشنا تر است . اما کمتر کسی از کودکان و بزرگسالان کشور ما از شگفتی شاهنامه و برجستگی اسطوره های آن آگاهی دارند. به طور کلی برداشت مولف این کتاب از داستانهای شاهنامه فردوسی و مفهوم فانتزی این گونه است که نباید به شاهنامه با دید تعصبی نگاه کرد . وی دیدگاه مفسران شاهنامه که به طور تعصبی به این اثر سترگ نگاه می کنند را نکوهش می کند و این دیدگاه که ساحت شاهنامه را از فانتزی به دور می دانند را صحیح نمی داند . او به دنبال یافتن راهی برای نزدیکی میان فانتزی و شاهنامه است تا از این رهگذر شاهنامه را بیش از پیش به میان عامه مردم آورد .