منهاج‌البیان فی ما یستعمله الانسان، کتابی است در داروشناسی و داروسازی، شامل ادویۀ مفرده و مرکبه و اغذیه و اشربه و شیوۀ اختلاط و امتزاج آنها که به ترتیب حروف الفبا تنظیم شده است. ابن جزله در تألیف این کتاب از آثار پیشینیان از جمله بقراط، دیسقوریدوس، روفس، اوریباز، زکریای رازی و علی‌بن عباس مجوسی سود جسته است. ابن بیطار ـ داروشناس نام‌آور سدۀ هفتم قمری ـ کتاب «الابانة والاعلام بما فی المنهاج من الخلل و الاوهام» را در نقد کتاب ابن جزله نوشته است. اما لکلرک معتقد است که در سدۀ پنجم هجری قمری کتابی در داروشناسی از لحاظ وسعت قابل مقایسه با منهاج‌البیان نیست. این کتاب با وجودِ داشتنِ اشکالاتی چند، از نظر برخی ترکیبات غذائی که در کتابهای دیگر به ندرت می‌توان پیدا کرد از اهمیت بسیاری برخوردار است. مؤلف این کتاب تقریباً هزار سال پیش یعنی در سال 493 هجری قمری، شصت سال پس از مرگ ابن سینا وفات کرده است. متن کتاب به زبان عربی بوده و از زمان تألیف تا کنون جزء مهم ترین منابع داروسازی، مورد استفاده است. دو مترجم کتاب مزبور به نظر می رسد در قرن ششم آن را ترجمه کرده باشند.