«میر عبدالفتاح موسوی» از علمای معروف مراغه در سده 12 هجری قمری است که به سبب تبحر در فقه و حدیث منصب شیخ الاسلامی را هم دارا بود. «میر عبدالفتاح موسوی»، بیشتر مراثی خود را در قالب مثنوی سروده که مناسب ترین قالب برای بیان وقایع است. هر چند وی از قالب های دیگر مثل ترکیب بند، مخمس، و قصیده هم استفاده کرده است. آیات قرآن و مضامین متون مذهبی چون نهج البلاغه و سایر ادعیه در مراثی وی جایگاه ویژه ای دارد. اشعار موجود در دیوان «میر فتاح» به دو زبان فارسی و آذری با زبانی ساده و روان بدون پیچیدگی و دشواری است. گنجینه لغات مراثی «میر فتاح» پر از ترکیبات زیبا و بدیع است که قسمت عمده آن عبارات فارسی و قسمت اعظم عبارات آن با نحو زبان فارسی است.